Այս անգամ ռազմամարզական հավաքին կրթահամալիրի ավագ դպրոցի 11-րդ դասարանի սովորողներին միացել էր Գագարին ավանաի 24 հոգանոց սովորողների խումբը: Մասնակիցների այսպիսի կազմը եթնադրում էր,
որ սովորաբար ռազամարզական ճամբարի առջև դրված նպատակներին ավելանում էր ևս մեկը՝ սովորողների միջև կապերի հաստատումը: Այդ առոմով առաջին քայլը սկսեցինք հենց միասնական բարձունքի հաղթահարումով՝ գրեհոլով Սմբատաբերդի բարձունքը:
Ճամբարային ողջ գործունեության ընթացքում գործել է գիշերային հերթափոխ և տղաների յուրաքանչյուրը առնվազն մեկ անգամ ունեցել է իր պատասխանատվության հերթափոխը:
Անկախ ճամբարի բնույթից յուրաքանչյուր ճամբար հնարավորություն է միմայնց ավելի լավ ճանաչելու համար: Ու յուրաքնչյուր երեկո խարույկի շուրջ հավաքվելը դարձել էր այս ճամբարի ամենասիրելի պահը: Խարույկի շուրջ երեբեք չդարաեցին ասումնքը, երգը, ինչպես նաև պարը: Պարզկա երեկոներին կարողացանք հիանալ նաև Արատեսից այդքան տպավորիչ երևացող աստղազարդ երկնքով՝ այդ ընթացքում սովորողնրի մեծ մասը իր համար բազմաթիվ բացահայտումներ արեց:
Վերադարձի ճանապահին թեև հոգնած էինք բոլորս, սակայն մի փոքր բաժանման տխրության կար: Արդեն Երևան հասնելուց սովորողների հետ պայմանվորվեցինք, որ անպայման մինչ ուսումնական տարվա մեկնարկը ևս մեկ ճամբարային հավաքի կմասնակցենք:
Հ.Գ. 1 Անչափ շնորհակալ եմ իմ գործընկերներ Սամվել Թամազյանին, Լիլիթ Յախինյանին, Անուշ Ներսիսյանին և Անդրանիկ Դարբինյանին ճամբարային գործունեությունը սահուն և լիարժեք դարձնելուն ուղված հսկայական ջանքեր գործադրելու համար:
Հ.Գ. 2 ես գնում եմ խարույկի մոտ
0 Մեկնաբանություն:
Отправить комментарий