Արդեն երկար տարիներ է կրթահամլիրում պահպանվում է գեղեցիկ ավանդույթ: Անմիջապես ցտեսություն-ցնծություն շրջանավարները արագ փոխում են իրենց տոնական հագուստներ՝ վերցնում ճամփորդական պայուսակաները և վերջին անգամ որպես սովորող մեկնում ուսոմնական եռօրյա ճամփորդության: Այս անգամ նախորոք ընտված ճանապարհը տանում էր դեպի Լոռի՝ տեղափոխելով Մարմարյա սրահի ցնծությունը դեպի Փամբակի ափերը:
Հույզերի հանաքածու, թերևս այսպես կարելի
մեկ բառակապակցությամբ բնութագրել ամողջ եռօրյա գործունեությունը:
Պահպանելով մարմարյա սրահի բարձր տրամադրությունը կարծես թե չնկատեցինք թե ինչես հայտվեցինք Վանաձորում: Մինչ ուշ գիշեր ծ ամենատրբեր պարերի, հետաքրիր խաղերի, բարձր տրանադրությանու բացահայտումների պակաս չզագցվեց: Երեկոյաներբ արդեն բոլորս գերհագեցած օրվանից հոգնել էինք, ոչ ոք չէր ցանկանում քնել, կարծես բոլորը ցանկանում էին գեղեցիկ օրվա ավարտը հետաձգել: Այսպիսի ճամփորդությունների ամենակարևոր մասը իհարկե երեկոյան խոստովանություններն ու բացահայտումներն են, դրանց պակաս էլ այս անգամ չկար:
Երևան-Վանաձոր-Դսեղ-Դիլիջան-Սևան-Երևան, ահա այս երթուղով՝ ևս մեկ էջ շրջելով բարեհաջող կերպով ավարտին հաղրեցինք ևս մեկ շրջան...
